Calciumchloride (CaCl2) is het calciumzout van zoutzuur. Het lost erg goed op in water en is hygroscopisch. Bij kamertemperatuur is het een vaste stof. Calciumchloride is erg goedkoop, want het is in feite een afvalproduct van bepaalde industriële processen, vooral van het Solvayproces voor de vervaardiging van natriumcarbonaat (soda). Wereldwijd worden miljoenen tonnen calciumchloride geproduceerd. Het wordt gebruikt voor verschillende doeleinden:
- als vochtvreter: het droogt lucht, maar ook andere gassen. Het reageert met de water(damp) uit de te drogen omgeving, tot een soort pekel.
- als voedingsverbeteraar (E 509) als zuurteregelaar en metaalbinder; het wordt vaak ook gebruikt als vervanger van keukenzout.
- in smeltzouten.
- als strooizout, al dan niet als vloeibare variant om sneeuw en ijs op de weg te verwijderen. Het is minder schadelijk voor de bodem en planten dan het normaal gebruikte natriumchloride. Calciumchloride kan toegepast worden bij lagere temperaturen dan natriumchloride.
- bij de productie van metallisch calcium door elektrolyse.
- als bindingsversneller: calciumchloride is een verhardingsversneller die bij toevoeging aan beton het verharden versnelt. De chloride-ionen kunnen echter betonrot veroorzaken indien dit in te grote hoeveelheden wordt toegepast.
Dit laatste aspect werd veelvuldig toegepast in de bouw door de firma ‘Kwaaitaal Vormbeton bv’ en Mantavloeren van ‘Betonindustrie Woerden (1965-1984) om de levering van begane grondvloeren te versnellen. Het (uit)hardingsproces van de kwaaitaal- of mantavloer werd versneld door het toevoegen van calciumchloride. De toepassing van calciumchloride is voor het beton zelf niet schadelijk maar kan voor de wapening desastreuze gevolgen hebben indien er meer dan een bepaalde hoeveelheid in het beton zit.
Deze wapening gaat corroderen (roesten) als er voldoende zuurstof en vocht bijkomt. Beide stoffen zijn noodzakelijk voor het corrosieproces. Als er geen zuurstof is zal er geen corrosie plaats vinden, zoals bij beton dat voortdurend nat blijft onder water. Als er geen water is zal er ook geen corrosie plaats vinden, zoals bij het beton dat voortdurend droog blijft in een binnenmilieu. In een kruipruimte is zowel vocht als zuurstof, en dus ideale omstandigheden voor het corrosieproces. Dit geldt vooral als er een te hoog gehalte aan (calcium)chloride in het beton aanwezig is.
De toevoeging van chloriden is momenteel nog maar tot een minimale hoeveelheid toegestaan. Tot 1974 was er 2 % toegestaan, nu nog maar 0,3 % op cementbasis. Uit recente onderzoeken is gebleken dat dat percentage iets hoger mag zijn als het beton een hogere dichtheid heeft. Maar over het algemeen is het beton van de Kwaaitaal elementen niet echt hoogwaardig, waardoor de beperkte hoeveelheid chloriden in veel gevallen al overeenkomt met de maximale waarde.